اثر سیلیمارین بر سندرم تخمدان پلی کیستیک القا شده توسط استرادیول ولرات

سابقه و هدف: سندرم تخمدان پلی کیستیک (pcos) شایع ترین دلیل نازایی و اختلال اندوکرینی در زنان به دلیل عدم تخمک گذاری است. سیلیمارین دارای خاصیت ضدالتهابی و تعدیل کننده سیستم ایمنی میباشد. دراین مطالعه، اثر سیلیمارین بر رت های مبتلا به pcos مطالعه گردید. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 144 سر رت ویستار ماده بالغ به گروه های کنترل، شاهد، pcos و تیمارشده با سیلیمارین تقسیم شدند. القای سندرم درطول مدت 60 روز به واسطه تزریق تک مرحله ای و زیرپوستی 2 میلی گرم استرادیول ولرات به هر رت صورت گرفت. پس از القای سندرم، سیلیمارین به میزان mg/kg bw 20، 50، 100، 200 و 300 به صورت درون صفاقی تزریق گردید. گروه شاهد dmso و کنترل هیچ تزریقی دریافت نکرد. پس ازده روز تزریق سیلیمارین، رت ها کشته و سرم و تخمدان نمونه ها به منظور بررسی تغییرات هیستولوژیک و سرلوژیک جمع آوری شد و با استفاده ازروش anova یک طرفه نرم افزار instat آزمون شدند و p<0.05 سطح معنی دار در نظرگرفته شد. یافته ها: القای pcos سبب ایجاد کیست های فولیکولی، تکوین غیرطبیعی فولیکول ها و افزایش سطح اندروژن ها نسبت به گروه کنترل شد. سیلیمارین سبب کاهش تعداد کیست ها و ضخامت غلاف فولیکولی و همچنین موجب تعدیل سطح هورمون ها و تکوین فولیکول ها در رت ها نسبت به گروه pcos شد. نتیجه گیری: سیلیمارین می تواند علایم بافتی و هورمونی pcos را که منجربه کاهش میزان تخمک گذاری می شود، کاهش دهد و اثر حفاظت کنندگی بر بافت تخمدان داشته باشد. احتمال می رود این توانایی به دلیل اثرات آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی سیلیمارین باشد که سبب کاهش تعداد کیست ها و تکوین طبیعی فولیکول ها می گردد.